pytanko = czasowniki -ARE

Witam, jestem początkujący i mam pytanie. Wiadomo, są 3 koniugacje czasowników (w tym koniugacja -IRE ma dodatkowo swoją podkoniugację) + czasowniki nieregularne. Czasowniki z -ARE odmienia się w prosty sposób, a dokładniej poprzez odcięcie końcówki i zastąpienie jej inną, tzn.: -o, -i, -a, -iamo, -ate, -ano. Jednak zauważyłem, że są takie czasowniki (a są niby regularne) jak "cercare" i "spiegare", a nie odmienia się już według tego schematu, bo do pewnych osób (tu, noi) trzeba dodatkowo dodać literkę "h", np. cerchi, spieghiamo.

W TAKIM RAZIE, W JAKI SPOSÓB MAM ROZPOZNAĆ, ŻE DO TYCH DWÓCH OSÓB MAM DOPISAĆ TE DODATKOWE "H"? Może wówczas wtedy, gdy ostatnią literą przed "-ARE" jest litera "c" albo "g"? Jeśli to polega na czym innym, to proszę mi o tym powiedzieć, bo nie chcę walić byków... Pozdrawiam:))))

zakonczone na -CARE lub -GARE w 2 osobie l.poj i 1 osobie l.mn po literze C lub G dodajemy H ;)

Dzięki, czyli dobrze zauważyłem. :D To samo tyczy się koniugacji z -ERE i -IRE, prawda? ;)

W języku włoskim "h" jest nieme tzn.nie wymawia sie go.Niemniej służy do zaakcentowania różnicy wymowy np:
ge - dże, gi - dżi
ghe -ge, ghi - gi
ce - cze,ci - czi
che - ke,chi - ki

W przykładzie spiegare mamy:
spieghi-czyt.spiegi , bez h spiegi - czyt.spiedżi
a w cercare:
cerchi - czyt.czerki , bez h cerci - czyt.czerczi

Czy teraz rozjaśniło ci sie trochę?

powiedz sobie na głos -jak Ci w drugiej osobie wyjdzie inna samogłoska niż w pierwszej, to dodaj H żeby sie wymawiało tak samo ;)

np. io spiego - tu spiegi (wyjdzie ci spiedżi) więc dodaj sobie H i masz spieghi (w wymowie spiegi po prostu)

Gramatyka języka włoskiego. (Mieczysław Kaczyński)

& 315.Czasowniki zakończone na -care, -gare wykazują regularność fonetyczną, polegająca na zachowaniu brzmienia [k], [g] co się wyraża w indicativo presente, fututo semplice , imperativo presente , condizionale presente i congiuntivo presente zastosowaniem znaku graficznego 'h' między tematem i końcówką, ilekroć końcówka ta zaczyna się od -e, -i.
np.:tu cerchi, noi crechiamo, tu paghi, noi paghiamo, cerchero, paghero itp.
:)

Nie ! Przyklady: w II koniugacji -ERE np. w czasowniku trocere 2 os.lp. to torci a nie torchi , 1 os. lmn. torciamo a nie torchiamo . W czasowniku stringere 2 os. lp. stringi a nie stringhi i stringiamo a nie stringhiamo .
Koniugacja III -IRE :
przyklad na C : cucire - 2 os. lp. cuci a nie cuchi , cuciamo a nie cuchiamo .
przyklad na G : fuggire - 2 os. lp. fuggi a nie fughi , fuggiamo a nie fughiamo .

Dziękuję... :) Zakumałem. :) A odnośnie tej osobnej podkoniugacji dla -IRE, a dokładnie jeśli mowa o czasownikach "iskających", to z tego, co wiem, jest ich dość niewiele, jednak czy jest jakaś zasada/reguła gramatyczna, by wiedzieć, do których trzeba dodać "-ISC" w (io, tu, lui/lei, loro)? A może jedynym wyjściem jest nauczenie się ich na pamięć?? Pozdrawiam serdecznie:)

Jest wprost na odwrot : wiekszosc czasownikow III koniugacji -IRE odmienia sie z infiksem -isc . Niestety nauczyc sie trzeba na pamiec :(
Podaje za Zawadzka liste tych odmieniajacych sie wg 1 wzoru jak servire :

acconsentire coprire nutrire soffrire
aprire cucire offrire vestire
avvertire divertire partire
bollire dormire pentirsi
conseguire fuggire seguire
consentire invertire sentire
convertire investire servire

Jest tez grupa tych , ktore moga byc odmieniane w dwojnasob , tyle ze niektore formy sa historyczne i rzadko uzywane - za Zawadzka :
apparire mentire sorbire
applaudire muggire sortire
assorbire nutrire starnutire
comparire ruggire tossire
inghiottire scomparire trasparire

http://www.italian-verbs.com/verbi-italiani.htm