''Nieszczęsny kochanku, nie wiesz jeszcze,
Że choć ta piękność godna uwielbienia,
Dość ją poślubić, by miłość umarła.
Gdy prawem dane, dobro nie jest już pożądane,
A kobieta z tysiąca wybrana,
Znudzi się z upływem miesiąca,
Nie dojrzysz już jej urody, chyba w niepokoju,
By pierwszego, który zwróci na nią oko lub słowem zagadnie,
Podejrzliwym i wrogim zmierzyć wzrokiem.
Jej czar i wdzięk każdy wciąż widzi – każdy oprócz męża.''
Corneille, Tyrcis w komedii "Melita"