Kto przysłonił te księżyce nad dachami,
mądrą głowę miał...
Chciał by żony całowały się z mężami,
nie wpadały, mój kochany, w szał.
Księżycowy wstaje wcześniej niż stójkowy,
i przemierza świat,
dobrym ludziom serca błyszczą jak podkowy,
a złym ludziom czarno kwitnie sad.
Uplotę ci złoty kołacz
z moich świetlistych promieni,
już ty się człowieku nie kołacz
niech ci się na dobre odmieni
a z mego żaru srebrnego
utoczę ci miodu ciut
niech ci się w sercu zapieni
gęsty miód.
Ucisz serce, ucisz serce
w białym świetle rozpalonych świec.
Ucisz serce, ucisz serce
jedno z wielu, jedno z wielu serc
Wielki Panie winorośli,
Stworzycielu gwiazd,
proszą dzieci i dorośli:
nie zapomnij, nie zapomnij nas!
Ty, co gładzisz oceany
i prowadzisz w dal bezpieczną,
spojrzyj też na nasze rany,
na kołyskę i miasteczko.
Rozesłano już kobierce
w białym świetle rozpalonych świec,
ucisz serce, ucisz serce,
jedno z wielu serc.
Ty, co złocisz łany zboża,
bielisz mąki pył,
od pożaru i od noża
chroń nas z całych sił.
Daj nam rodzić się w pokoju
i umierać w noc serdeczną,
wodą z królewskiego zdroju
pobłogosław to miasteczko.
Ucisz serca, ucisz serca
w białym świetle rozpalonych świec,
ucisz serca, ucisz serca,
czarne gwiazdy serc.
***
Chi coprì quelle lune sopra i tetti
ebbe la testa saggia..
Voleva che le mogli baciassero i mariti,
e non cadessero, mio amato, nella pazzia.
Il lunare si alza prima del guardiano
ed attraversa il mondo,
nella gente buona i cuori brillano come i ferri di cavallo,
alla gente cattiva in nero fiorisce il frutteto.
Ti intreccerò un torciglione dorato,
da miei raggi luminosi,
non vagare più, uomo
che ti si cambi per il meglio
e dal mio argenteo ardore
ti spremerò un pochino di miele
che ti si schiumi nel cuore
il miele denso
Calma il cuore, calma il cuore
nella bianca luce delle candele accese.
Calma il cuore, calma il cuore
uno dei tanti, uno dei tanti cuori.
Grande Signore delle viti,
Creatore delle stelle,
chiedono bambini ed adulti:
non ti scordare, non ti scordare di noi!
Tu che sfiori gli oceani
e ci porti nella sicura distanza,
guarda anche le nostre ferite,
la culla ed il borgo.
Gli arazzi sono già stesi
nella bianca luce delle candele accese,
calma il cuore, calma il cuore
uno dei tanti cuori.
Tu che dipingi d’oro i campi di grano,
imbianchisci la polvere di farina,
dall’incendio e coltello
proteggici con tutte le forze.
Facci nascere nella pace
e morire di una notte gentile,
con l’acqua della fonte reale
benedici questa piccola città.
Calma i cuori, calma i cuori
nella bianca luce delle candele accese,
calma i cuori, calma i cuori,
le stelle nere dei cuori
(mam nadzieje, ze pani Agnieszka mi wybaczy niedoskonalosc przekladu);)