jak ktos ma czas

non č un gioco. penso che sei speciale e che č il destino che ci ha fatti unire per l'sempre (spero)

To nie gra. mysle , ze jestes wyjatkowa i to wlasnie los nas zlaczyl na zawsze ( mam nadzieje )

spero che tu possa un giorno capire che non troverai mai una persona che ti ama piů di me
Dziekuje za tamto tłumaczonko a moge jeszcze to

Gingerka, czy to pisał Włoch? Bo mnie uczyli, ze w takich przypadkach stosuje sie congiuntivo. Tzn. "...penso che sia...."
Teraz juz nic nie wiem :(

no Włoch,ale przetłumacz jak potrafisz no chyba ze cos mu sie pomyliło

mieszkajac w Rzymie poznalam wielu Wlochow z poludnia i niestety czesto nie umieja stosowac congiuntivo

Mam nadzieje, że pewnego dnia zrozumiesz, ze nigdy nie znajdziesz osoby, która kocha cie bardziej niz ja.

mam nadzieje ze pewnego dnia bedziesz mogla zrozumiec ze nie znajdziesz nigdy osoby, ktora bedzie Cie kochac bardziej niz ja Cie kocham

A ja mysle, ze to niezupelnie o to chodzi, bo congiuntivo wyraza niepewnosc, czasami mowiac "spero" jednak chcemy wyrazic przekonanie, pewnosc, podkreslic ze w to wierzymy, wowczas nawet i Wloch mowiacy najprawidlowiej moze (nie musi) zrezygnowac z congiuntivo. Wydaje mi sie, ze chodzi wlasnie o ten przypadek.

Congiuntivo, nie stosujemy tylko tam gdzie wyrazana jest niepewnosc, ale rowniez pewnosc, nadzieja, strach. Tzn, wszedzie gdy zdania sa wypowiadane z czyjegos (subiektywnego) punktu widzenia. Poprawnie gramatycznie powinno tu zatem zostac uzyte congiuntivo

Kappala, streszczam (Gramatyka jez. wloskiego Danieli Zawadzkiej): w przypadku formy twierdzacej lub pytajacej i czasownikow wyrazajacych opinie, przekonanie, przypuszczenie, watplienie, wrazenie, podejrzenie stosowanie congiuntivo w zdaniu podrzednym jest fakultatywne i zalezy od intencji mowiacego, jego subiektywnej opinii, np.
Credo che Dio esista i Credo che Dio esiste - jedno i drugie jest prawidlowe.
(w pierwszym przypadku jest to przypuszczenie, w drugim wyrazenie pewnosci tego w co wierzymy. W przypadku formy przeczacej congiuntivo jest obowiazkowe - non credo che Dio esista.

Jeszcze jeden przyklad, z Katerinova:
"In diversi casi l'uso del cong. rappresenta soltanto una scelta stilistica. Soprattutto nello stile informale si tende a sostituire il congiuntivo con l'indicativo, senza che con cio cambi il senso dell'enunciato:
1. Pensiamo che Franco ha molte buone qualita.
2. pensiamo che Franco abbia molte buone qualita.

1. Non sono sicura che Marco accettera quel posto.
2. Non sono sicura che Marco accetti quel posto.

masz zatem racje:)

brava sla, w mojej ksiazce ( autor:jafrancesco), tez jest tak napisane:

Se chi parla presenta un fatto per lui certo e reale, usa il modo indicativo, se invece esprime un dubbio, un'ipotesi, un desiderio, una volonta', usa il congiuntivo, che e' il modo della possibilita', della soggettivita' e dell'incertezza

Complimenti! Sei forte!

Milo, ze tak mowisz, ale oczywiscie, nalezy pamietac, ze najczesciej w takiej sytuacji uzywa sie congiuntivo i moze na egzaminie czy klasowce lepiej uzyc congiuntivo.
Pozdrawiam cieplutko

Siamo forti tutte e due :))))

Ja tam taka forte nie jestem:)) Powinnam co wieczor przez pol godzinki chociaz poczytac troche gramatyki ( pasato remoto wcale nie uzywam a tu, w Toskanii jest bardzo powszechnie uzywany) Niezly plan, postaram sie..
Tez pozdrawiam Sla:))