http://www.wloski.ang.pl/Zasilek_dla_bezrobotnych_polska_wlochy_40407.html http://www.wloski.ang.pl/zasilek_dla_bezrobotnych_31596.html Stosunek pracy może zostać rozwiązany z powodu: złożenia przez pracownika dymisji; zwolnienia pracownika przez pracodawcę; rozwiązanie stosunku pracy za obopólną zgodą; wygaśnięcie umowy o pracę (w przypadku umów na czas określony).
Zwolnienie pracownika
Każdy pracodawca ma prawo zwolnić pracownika, nie biorąc pod uwagę jego zgody. Pracodawca musi jednak musi powiadomić pracownika o zamierzonym zwolnieniu z pracy. Jeżeli tego nie dokona, będzie musiał wypłacić mu odszkodowanie z tego tytułu. Jeżeli pracownik zatrudniony w charakterze pomocy domowej, colf, badante czy baby sitter zamierza podważyć zwolnienie i zostanie mu przyznana racja nie będzie mógł ponownie pracować u tego samego pracodawcy.
Okres wypowiedzenia:
Jeżeli powodem zwolnienia jest niedbałość lub poważny powód, który uniemożliwi dalszą pracę, taki rodzaj wypowiedzenia określa się mianem “natychmiastowego”. Jest on możliwy jedynie w przypadku ważnego powodu, uniemożliwiającego dalszy stosunek pracy.
W innych przypadkach, pracodawca musi przestrzegać okresu wypowiedzenia, który zależny jest od okresu czasu pracy.
1) Pracownicy zatrudnieni na 24 godziny tygodniowo mają prawo do okresu wypowiedzenia:
a) (do 5 lat stażu pracy) – 15 dni kalendarzowych;
b) (powyżej 5 lat staży pracy) - 30 dni kalendarzowych.
2) Pracownicy zatrudnieni na mniej niż 25 godzin tygodniowo mają prawo do okresu wypowiedzenia:
a) (do 2 lat stażu pracy) – 8 dni kalendarzowych;
b) (powyżej 2 lat stażu pracy) - 15 dni kalendarzowych.
Po upływie okresu wypowiedzenia pracownik musi opuścić miejsce zamieszkania (w przypadku, gdy mieszka z pracodawcą, lub pracodawca udostępnił pracownikowi inne mieszkanie).
Uwaga!
W przypadku, gdy pracodawca nie chce dać okresu wypowiedzenia pracownikowi, będzie musiał wypłacić mu tzw. odszkodowanie z tego powodu, które równe jest ilości dni okresu wypowiedzenia.
Dobrowolna dymisja
Ile razy zdarzyło się wam podpisać kartki in blanco w momenti zatrudnienia? Musicie wiedzieć, że ta niewinna kartka z waszym podpisem mogła być powiadomieniem o dymisji, dzięki czemu pracodawca mógł zmusić was do natychmiastowego opuszczenia miejsca pracy. W związku z tym, aby zapobiec takim przypadkom, zostały wprowadzone specjalne formularze, które obowiązują na terenie całych Włoch. Należy pamiętać, że dobrowolną dymisję składa pracownik i nie może on być zmuszony przez pracodawcę do jej złożenia.
Nowy formularz dymisji należy wypełniać zawsze i wchodzi on w życie 15 dni od daty wypełnienia.
Procedury, których należy przestrzegać w przypadku dobrowolnej dymisji
Formularz dobrowolnej dymisji musi zostać wypełniony i przedstawiony bezpośrednio przez pracownika lub osobę oddelegowaną.
1) Osobiste złożenie dymisji
Formularz musi zostać wypełniony przez pracownika. Aby tego dokonać, pracownik musi zarejestrować się na stronie włoskiego Ministerstwa Pracy (www.lavoro.gov.it > dimissioni volontarie > Sistema MDV) i, po otrzymaniu potwierdzenia rejestracji, wypełnić online formularz mdv.
Po wypełnieniu, system informatyczny MDV wystawia zaświadczenie o dobrowolnej dymisji, które zaopatrzone jest w specjalny kod (numer identyfikacyjny). Zaświadczenie ważne jest przez okres 15 dni.
Pracownik musi przedstawić formularz w oryginale + 1 fotokopia (na której pracodawca musi podpisać się) pracodawcy. Dopiero w momencie przedstawienia formularza, dymisja będzie pełnoprawna. Pracodawca po otrzymaniu formularza musi powiadomić o tym Centro per l’Impiego.
2) Procedura asystowana
Jeżeli pracownik nie jest w stanie sam złożyć wymówienia, może skorzystać z pomocy Centri per l’impiego, Uffici comunali, Direzioni provinciali del lavoro. Pracownicy biur pomogą pracownikowi w wypełnieniu formularla i wprowadzenia go na stronę Ministerstwa Pracy.
Okres wypowiedzenia:
Jeżeli dymisja zostaje złożona z poważnych powodów (niewypłacane wynagrodzenie, moobing, molestowanie seksualne, zmiana obowiązków pracy, itp.) i nie ma możliwości dalszej pracy, pracownik ma prawo do odszkodowania z powodu nie skorzystania z okresu wypowiedzenia.
W innych przyapadkach, pracownik musi respektować okres wypowiedzenia, który jest różny w zależności od stażu pracy i ilości godzin pracy.
1) Pracownicy zatrudnieni na więcej niż 24 godziny tygodniowo:
a) (do 5 lat stażu pracy) - 7,5 dni kalendarzowych;
b) (powyżej 5 lat stażu pracy) - 15 dni kalendarzowych.
2) Pracownicy zatrudnieni na mniej niż 25 godzin tygodniowo:
a) (do 2 lat stażu pracy) - 4 dni kalendarzowe;
b) (powyżej 2 lat stażu pracy) - 7,5 dni kalendarzowych.
W przypadku umowy na czas określony, pracownik który chce ją rozwiązać wcześniej musi zapłacić odszkodowanie pracodawcy za wcześniejsze wypowiedzenie.
Uwaga!
W przypadku, gdy pracownik nie będzie respektować okresu wypowiedzenia, pracodawca ma prawo do odszkodowania za brak okresu wypowiedzenia oraz odszkodowania za pokrycie ewentualnych kosztów.
Obowiązkowe składki na ubezpieczenie społeczne
Każdy pracodawca musi opłacać za pracownika obowiązkowe składki INPSI. Należy przypomnieć, że część składki opłaca pracownik. Zgodnie z prawem, sumę składki, którą musi opłacić pracownik, pracodawca ma prawo odliczyć od wynagrodzenia.
Blankiety INPS
INPS, po powiadomieniu przez pracodawcę o zatrudnieniu pracownika, wysyła książeczkę wpłat składek. W przypadku, gdy Wasz pracodawca nie otrzyma książeczek wpłat, może zadzwonić do INPS-u (tel. 803164) lub poprosić o książeczkę, wchodząc na stronę www.inps.it.
Obowiązkowe składki należy wpłacać kwartalnie: do 10 kwietnia za okres 1 styczeń – 31 marzec; do 10 lipca za okres 1 kwiecień – 30 czerwiec; do 10 października za okres 1 lipiec – 30 wrzesień; do 10 stycznia następnego roku za okres 1 październik – 31 grudzień. Decyzja o rozwiązaniu umowy o pracę może zostać również podjęta przez obie strony, np. w przypadku zmiany miejsca pobytu jednej ze stron. W tym przypadku, należy przygotować zaświadczenie, które musi zostać podpisane przez obie strony (pracownik i pracodawca), w którym zaświadcza się rozwiązanie umowy za obopólną zgodą stron.
Ten rodzaj umowy (zaświadczenia) chroni pracodawcę przed ewentualnymi późniejszymi roszczeniami ze strony pracownika, hipotyzując zwolnienie z pracy ze strony pracodawcy.
Także i w tym przypadku obowiązuje przepisowy okres wypowiedzenia.
Wygaśnięcie umowy o pracę (w przypadku umowy na czas określony)
W przypadku umowy na czas określony, stosunek pracy wygasa automatycznie w dniu upłynięcia okresu czasu przewidzianego w umowie.
Jeżeli pracodawca zadecyduje o wcześniejszym wygaśnięciu umowy, musi wypłacić pracownikowi wynagrodzenie, które powinien otrzymać do upłynięcia umowy o pracę. Jeżeli to pracownik rezygnuje z pracy przed wygaśnięciem umowy o pracę, będzie zmuszony do zapłaty tzw. Odszkodowania, które równe jest dniom przewidzianym w okresie wypowiedzenia.
Zawiadomienie o wygaśnięciu umowy o pracę
W momencie wygaśnięcia umowy o pracę, pracodawca zobowiązany jest, w przeciągu 5 dni, wysłania Centro per Impiego powiadomienia o wygaśnięciu umowy. Może tego dokonać, po uzyskaniu zgody poprzez stronę internetową http://www.lavoro.gov.it/co; lub wysyłając powiadomienie listem poleconym z potwierdzeniem odbioru. Zawiadomienie może również zostać wysłane faksem lub doręczone osobiście.
Formularz zawiadomienia można znaleźć na stranie Ministerstwa Pracy http://www.lavoro.gov.it > comunicazioni obbligatorie online > area download > modelli unificati > lavoro domestico > cessazione.
W formularzu należy wpisać powód wygaśnięcia stosunku pracy. W przypadku rozwiązania umowy o pracę za obopólną zgodą należy zaznaczyć: altro.
Informując o rozwiązaniu umowy o pracę w Centro per Impiego zostaje powiadomiony równocześnie INAIL i INPS.
W przypadku, gdy pracownik zwolnił się sam, pracodawca również musi wysłać zawiadomienie. Pracownik musi ponadto wysłać swoje zawiadomienie o złożeniu dymisji.
Odprawa po rozwiązaniu stosunku pracy, czyli TFR
W przypadku wygaśnięcia stosunku pracy, pracownik ma prawo do otrzymania odprawy (TFR). Odprawę nalicza się sumując roczne dochody (+ ewentualne dodatki za wikt i opierunek). Całą sumę dzieli się przez 13,5 na koniec każdego roku pracy. Otrzymana kwota zostaje zsumowana.
Warto przypomnieć, że z dniem 1 stycznia 2007 roku obowiązują nowe przepisy dotyczące wypłaty odprawy po rozwiązaniu stosunku pracy , po włosku zwanej TFR lub liquidazione.
Zmiany te dotyczą pracowników etatowych (zatrudnionych na umowę o pracę) pracujących w prywatnych firmach i przedsiębiorstwach oraz tzw. pracowników-wspólników zatrudnionych przez cooperative.
Pracownicy ci decydowali lub decydują (jeżeli chodzi o nowych pracowników), czy składki TFR mają pozostać w firmie czy zostać przelane na wybrany fundusz emerytalny.
Przed reformą składki TFR, w okresie zatrudnienia pracownika, pozostawały w gestii przedsiębiorstwa go zatrudniającego, stanowiąc tym samym formę autodofinansowania przez firmę.
Jeżeli przedsiębiorstwo bankrutowało lub jeżeli w momencie, kiedy należało wypłacić pracownikowi odprawę nie dysponowało odpowiednimi środkami finansowymi, odprawę tę (liquidazione) wypłacał INPS (włoski zakład ubezpieczeń społecznych).
W świetle nowych przepisów każdy pracownik etatowy musi zadecydować, gdzie będą wpłacane składki TFR: jedną z możliwości jest pozostawienie ich firmie, która go zatrudnia, drugą przelanie ich na fundusz emerytalny. Jeżeli pracownik zdecyduje się wpłacać składki na fundusz emerytalny, w przyszłości może liczyć na wyższą emeryturę, gdyż otrzyma dodatek doliczany do emerytury podstawowej naliczanej przez INPS.
Jeżeli firma posiada mniej niż 50 pracowników etatowych, w przypadku kiedy pracownik postanowi pozostawić składki TFR w firmie, po rozwiązaniu stosunku pracy cała suma odprawy pieniężnej zostanie mu zwrócona. Natomiast w przypadku przedsiębiorstw, które zatrudniają więcej niż 50 pracowników etatowych, nawet jeżeli pracownik zdecyduje o pozostawianiu TFR w firmie, zakład pracy będzie musiał wpłacić składki te do INPS.
Zgodnie z przepisami wyboru dotyczącego lokaty składek TFR jeżeli pracownik nie dokona lub nie dokonał żadnego wyboru odnośnie sposobu gromadzenia składek TFR, składki te zostaną automatycznie wpłacone na uzupełniający fundusz emerytalny wskazany przez zbiorową umowę dla danej kategorii zawodowej.
Jeżeli zaś zakład pracy podpisał umowę o współpracy z funduszem emerytalnym, innym od tego wyznaczonego w kontrakcie zbiorowym, pracodawca winien poinformować pracownika o istnieniu takiego funduszu. Jeżeli pracownik nie podejmie żadnej decyzji, składki na odprawę zostaną automatycznie przelane prze zakład pracy na FONDINPS.