Far fare - moze mi to ktos wytlumaczyc?

Carlo fa studiare suo figlio. Carlo lo fa studiare.

Rita fa fare la spesa a suo marito. Rita gli fare la spesa.

Dlaczego w pierwszym przykladzie suo figlio nie jest dopelnieniem dalszym, czyli "Carlo fa studiare a suo figlio. Carlo gli fa studiare"?

Carlo fa studiare (każe uczyć)suo figlio (kogo? -swojego syna). Carlo lo fa studiare (Carlo każe go uczyć).
...posyła go do szkoły, na korepetycje..

Rita fa fare la spesa(każe robić zakupy) a suo marito (komu?- swojemu mężowi). Rita gli fa fare la spesa(Rita każe mu robić zakupy).

..ja bym to tak zrobiła, ale nie mam pojęcia, czy to jest dobrze
:)

Carlo fa studiare suo figlio znaczy "Carlo kazde sie uczyc (komu?czemu?) swojemu synowi"

Zastanawiam sie wlasnie dlaczego w konstrukcji 'far fare' dopelnienie dalsze staje sie blizszym...

Carlo lo fa studiare - LO - jego (kogo?co?)
Carlo gli fa fare studiare - GLI - jemu (komu? czemu?)

...ja to tak rozumiem.. i nie wiem czy tak ma być???
:)

...przesadziłam :))) ...ma być bez 'fare':
Carlo gli fa studiare - GLI - jemu (komu? czemu?)
:)

Yamadawa, ale jest wlasnie 'Carlo lo fa studiare' w sensie 'Carlo kaze mu sie uczyc'.

Attenzione, ci sono alcuni errori:
>Rita gli fare la spesa
Rita gli fa fare la spesa - corretto

>Carlo fa studiare a suo figlio
fa studiare suo figlio / lo fa studiare - corretto

Fare + infinito di un verbo, vuol dire permettere, ordinare, comportarsi in modo che un'altra persona agisca.
non so spiegarlo in polacco, ma forse in inglese si:
-Rita lets her husband go shopping
-Carlo lets him son study

Spesso non si puo' tradurre: per esempio "far morire" puo' significare solo "uccidere":
-Ho fatto morire la pianta perche' non le davo acqua

Wiem, ze "carlo fa studiare suo figlio" znaczy "carlo makes(not let) his son study". Zastanawiam sie tylko, dlaczego jest "studiare suo figlio", a nie studiare A suo figlio".

Moze ktos jednak pomoze?;)

...no ja też jestem ciekawa, bo z gramatyką włoską jestem 'na bakier', a już dopełnienia bliższe, dalsze... czarna magia!!
Przy okazji jak będzie:
Karol każe synowi uczyć się (czegoś, np. fizyki)
Karol każe uczyć syna (czegoś, np. fizyki)
:)

Może tak?

Karol chiede al figlio di studiare.
Karol chiede di insegnare il figlio

Nie, tu chodzi o konstrukcje far fare.

Nie wiem, ja używam tej konstrukcji w sensie dać do zrobienia, zlecić zrobienie.

..dzięki (prawie) ROBI (różnicę)... a jak będzie to samo z użyciem "far fare"?
:)

U Zawadzkiej (lekcja 52) konstrukcję: fare+bezokolicznik tłumaczy się jako: kazać zrobić, sprawić, żeby (ktoś coś) zrobił, zmusić do zrobienia, poprosić o zrobienie ...
:)

Boooh? Mai sentito nominare z użyciem tego.

jak ktoś może wrócić do tematu "far fare"jak należy rozumieć "far potere",far mangiare"

Jak przetłumaczyć: mi faccio telefonare, ti fai telefonare, si fa telefonare itd...?
W ogóle czy ktoś mógłby wyjaśnić "łopatologicznie" konstrukcję Far Fare (FARE + infinito)?

Mi faccio telefonare
sprawie, aby do mnie zatelefonowano
sklonie kogos / poprosze /, aby do mnie zatelefonowal

Nie jestem gigantem gramatyki wloskiej, ale wydaje mi sie, ze w tych starszych przykladach na uzycie odpowiedniego zaimka w konstrukcji fare+bezokolicznik, jest blad.

Jest roznica miedzy zdaniami:
Carlo fa studiare suo figlio – Carlo lo fa studiare - kogo? biernik - Karlo kaze studiowac swojego syna
Carlo fa studiare a suo figlio – Carlo gli fa studiare -komu? celownik - Karlo kaze swojemu synowi uczyc sie

Myle sie?

>Nie jestem gigantem gramatyki wloskiej,

Ej trishya; trishya. Gigantem może i nie, ale wraz z Dee tworzycie tandem nie do pobicia.

>ale wydaje mi sie, ze w tych [...]

>Jest roznica miedzy zdaniami:
>Carlo fa studiare suo figlio - Carlo lo fa studiare - kogo? biernik -
>Karlo kaze studiowac swojego syna
>Carlo fa studiare a suo figlio - Carlo gli fa studiare -komu? celownik
>- Karlo kaze swojemu synowi uczyc sie
>
>Myle sie?

Chyba się nie mylisz. Z tym, że nie napisałabym: "każe studiować swojego syna" a raczej uczyć czy edukować.

Carlo gli fa studiare? Moim zdaniem nie jest to prawidlowe. Carlo gli dice di studiare, powiedzialabym, ale to troche inne znaczenie.

Carlo LO fa studiare: tak jest prawidlowo.

Carlo fa studiare A suo figlio.- tzn. Carlo chce aby ktos uczyl jego syna. Natomiat: Carlo fa studiare DA suo figlio. - tzn. Carlo chce aby jego syn się uczył.

Inny przykład:

Faccio scrivere una lettera AI miei genitori DA mio fratello. - Czyli, sprawię, że moj brat napisze list do rodzicow.

W takich przypadkach, kiedy chcemy napisac, kto ma wykonac czynnosc, uzywamy preposizione DA.

Linn ma rację. Teraz sama się zorientowałam, że nie można powiedzieć: Carlo fa studiare A suo figlio. Natomiast będzie poprawnie jak doda się oggetto, czyli np. Carlo fa studiare A suo figlio un canzone -> Carlo gli fa studiare un canzone -> Carlo glielo fa studiare.

Carlo fa studiare DA suo figlio
Mozna to powiedziec, ale tak:
Carlo fa studiare mia sorella DA suo figlio: Carlo przyczynil sie do tego, ze moja siostra uczy sie u jego syna

To jak przetlumaczyc takie przyklady?
1. Ti faccio richiamare.
2. Faccio dormire il bambino. -> Lo faccio dormire.
3. Faccio leggere un libro al bambino -> Glielo faccio leggere.

Znalazlam.
Chodzi o inne niz w jezyku polskim zasady dotyczace tego, jakiego dopelnienia wymaga dany czasownik i ma zwiazek z tzw.konotacja czasownika (valenza del verbo)

Po pierwsze:niektore czasowniki, ktore w j.polskim wymagaja dopelnienia celownikowego (dalszego), we wloskim wymagaja biernikowego (blizszego)

np. Pomagam mojej mamie – Aiuto la mia mamma (nie: Aiuto alla mia mamma, w zwiazku z czym z zaimkiem bedzie: la aiuto a nie le aiuto).

Po drugie: konotacja czasownika - „wymaganie wystąpienia podrzędnika uzupełniającego nadrzędnik”. Czasowniki dziela sie ze wzgl. na konotacje na 5 grup:
1. czasowniki zeromiejscowe np. piove (co, co robi w jednym wyrazie)
2. jednomiejscowe np.Govanni corre (co robi)
3. dwumiejscowe np. Giovanni ama Maria (kto, komu/kogo)
4. czasowniki trójmiejscowe np. Giovanni mi regala un libro (kto, komu, co)
5. czteromiejscowe np. Giovanni traduce il libro dall'inglese all'italiano (kto, co, z czego, na co)
Ja to sobie wyobrazilam jak takie "odnozki", ktore ma czasownik, w zaleznosci od tego, ile w danym kontekscie ma "okreslen". ;)

czyli:: Carlo fa studiare suo figlio - Carlo lo fa studiare - bo w tym przypadku fare jest czasownikiem dwumiejscowym i wymaga dopelnienia blizszego.

Carlo fa studiare la matematica a suo figlio - Carlo gli fa studiare la matematica - fare jest czasownikiem trojmiejscowym i wymaga dopelnienia dalszego. Uff :)

1. Ti faccio richiamare.
Sprawie, ze do ciebie zadzwonia. Wazny jest kontekst. Np. osoba A ma sprawe do zalatwienia, a osoba B mowi, ze zadziala jako posrednik i z zalatwiona sprawa zadzwoni inna osoba. Ti faccio richiamare, czyli poprosze / polece / o oddzwonienie kogo innego.
2. Faccio dormire il bambino. Usypiam dziecko / sprawiam, aby zasnelo /.
3. Faccio leggere un libro al bambino. Daje dziecku ksiazke do przezytania / polecam przeczytanie, kaze przeczytac /.
Ogolnie jest to sprawic, aby ktos inny cos zrobiil.