Coello mòwil, ze kiedy podazasz za twoja osobista historia, wszechswiat caly pomaga ci ja odnalezc.
Musze przyznac, ze zatracilem troche to uczucie bycia w centrum mojej osobistej historii. Zgubilem szlak, lecz czuje tez, ze nie jestem od niego daleko.
To znaczy, wystarczy mi niewiele, i powracam w sam jego srodek.
Pulapka polega na tym, ze szlak nie jest oznakowany, i jedynym sposobem rozpoznania go, jest przeczucie, ze sie na nim jest.
Gdy na nim jestes, czujesz to calym soba.
I wtedy nie masz watpliwosci.
Inna pulapka to ta, ze szlak nigdy nie podaza prosta linia, i czesto musisz postepowac po omacku.
Gubienie go, jest czesto nieuniknione, powròt nan, jest absorbujacy, lecz mozliwy, natomiast zapomnienie o nim, jest tragiczne.
Wiekszosc ludzi zapomina o nim.