Zaimki osobowe- bo o takie pytasz- to bardzo obszerny temat. Postaram sie napisac coś, ale to będzie dalekie od kompletności.
Jeśli ktoś zauważy jakieś błędy - proszę poprawiać.
1. Forma podmiotu
io, tu, lui, lei, noi, voi, loro - ja, ty, on, ona, my, wy, oni
(przed czasownikiem, ale w zdaniu najczęściej opuszczane: (Io) sono stanca)
2. Forma dopełnienia
-dopełnienie dalsze
mi - Mi piace la frutta (smakują MI owoce)
ti - Non ti credo (nie wierzę CI)
gli- Gli credi ?(wierzysz MU?)
le - Le porto dei fiori (przynosze JEJ kwiaty)
ci- NAM
vi - WAM
Gli - IM
-dopełnienie bliższe
mi - Mi senti? (słyszysz MNIE?)
ti - Ti accompagno (odprowadzę CIE)
lo -Non lo conosco (nie znam GO)
la - La vedo spesso (widzę JĄ często)
ci - NAS
vi - WAS
li, le - ICH (rodz.m., rodz.ż.)
to wszystko są tzw formy nieakcentowane, o akcentowanych na razie nie piszę, żeby nie mieszać
Gdy dwa nieakcentowane zaimki stoją koło siebie - łączą sie i czasami wychodzi coś niezbyt podobnego do ich pierwotnej formy:
mi +lo= me lo (Me lo compri? Kupisz mi to?)
le+lo=glielo
.
.
itd- cała tabelka
3. W trybie rozkazującym zaimek dołącza się do czasownika (oprócz 3 os.l.poj. i mn.)
Guardalo! - popatrz na niego!
Dimmi! - powiedz mi ! (di' +mi), M - podwojone
Ti prego - proszę cię (ja cię proszę - więc 1. osoba)
Ufff... to tylko wstęp do zaimków...
Ciao!