Na początku zdania rzadziej na końcu wyraża podziw lub zdziwienie blefowane w stosunku do rzeczywistości nieoczekiwanej
np. però, quella ragazza non è poi così male!
non è mica scemo, però!
possiamo andarci, però - możemy tam pojechać (jeżeli chcesz)
possiamo parlare però - możemy porozmawiać (jeżeli pragniesz)
Nie wiem czy to jest wystarczające, ale zależy czesto od kontekstu.