Badante

Praca we Włoszech

Specyfika pracy w Italii jest nieco inna. Przede wszystkim dotyczy w większości kobiet, które udają się do pracy w domach prywatnych, w których zazwyczaj łączą opiekę nad starszą osobą z obowiązkami pomocy domowej. Nie jest to łatwa praca, tym bardziej, że wiele zależy od tego do jakiej rodziny się trafi. Niestety doświadczenia wielu kobiet wskazują, że najlepiej szukać tego rodzaju pracy albo za pośrednictwem sprawdzonej agencji albo z polecenia znajomej osoby. Niestety zdarzały się przypadki wykorzystywania opiekunek i zmuszania do pracy ponad siły. Język włoski jest również podstawowym wymaganiem, z tym, że często osoby starsze mówią lokalnym dialektem, trudnym do zrozumienia nawet dla osoby dobrze znającej język. Think Tank Feministyczny ogłosił konkurs na pamiętnik emigrantki i znaleźć w nim można poruszające sprawozdanie jednej z kobiet, która zdecydowała się na wyjazd i opiekę nad starszą osobą we Włoszech. Tak opisywała swoje stosunki z podopieczną: "Do tej pory przewinęło się przez jej dom 15 osób, nikt nie mógł wytrzymać psychicznie, były różne osoby: Polki, Rumunki, Bułgarki, Ukrainki, itp. Dzień wyglądał następująco: godzina 4 pobudka, trzeba było podać wodę mineralną z lodówki, lub zrobić kawę i podać do łóżka, a później zależało od humoru "babki", albo była zadowolona i szłyśmy dalej spać, albo wylewała kawę na podłogę i trzeba było szykować następną. Nieraz zdarzało się kilka podejść z kawą aż wreszcie była zadowolona. Około godziny 8 "babka" wrzeszczała, że koniec spania, pomagałam się jej ubrać, ona siadała w fotelu i oglądała telewizor, ja brałam się do sprzątania, nie było tego dużo - pokój z kuchnią. Czasem myłam podwórko lub podlewałam palmy. Pieliłam mały ogródeczek, ale jak robiłam to często to "babka" też była niezadowolona. Na jednym podwórku lecz w osobnym domu mieszkał syn z rodziną, ale mało oni wszyscy się interesowali "babką". Jak miała dobry humor, to jadłyśmy obiad, a jak nie to wszystko, co wcześniej razem przygotowałyśmy wyrzucała do kosza. Przez ten miesiąc schudłam bagatela tylko 15 kg. Ale musiałam wytrzymać, nie mogłam się poddać".

Aby uniknąć takich sytuacji przed wyjazdem warto upewnić się kim są nasi pracodawcy i podpisać jasną i klarowną umowę na podstawie której będzie można dochodzić swoich praw. Związek Pracowników Sezonowych radzi: aby pracować legalnie jako pomoc domowa (assistente domestico) lub opiekunka osoby starszej (badante, colf) należy mieć podpisaną umowę z pracodawcą, czyli w praktyce z rodziną, która oferuje zatrudnienie. W umowie musi być określony czas pracy, wynagrodzenie i ilość wolnych dni. Trzeba do niej ponadto dołączyć paszport lub dowód, numer identyfikacji podatkowej i ewentualne dyplomy, poświadczające nabyte kwalifikacje. Wszystkie dokumenty pracodawca musi wysłać listem poleconym do Regionalnego Biura Pracy, a po akceptacji zobowiązany jest regularnie odprowadzać składki na nasze ubezpieczenie zdrowotne i emerytalne. Jedyny warunek, jaki musi spełniać rodzina zatrudniająca, to minimalny dochód miesięczny, który wynosi 2000 euro (cały etat) i 1600 euro (pół etatu).

Zarobki są niezbyt wysokie, zważając na koszty życia we Włoszech - minimalna pensja to od 400 do 700 euro, ale zazwyczaj można liczyć na około 750-800. Doświadczony pracownik może dostać do tysiąca euro. Czasem rodzina zapewnia też wyżywienie i mieszkanie - wtedy zarobki oczywiście są niższe.

Zaplanuj wyjazd z głową

Praca opiekuna osoby starszej różni się zasadniczo od innych zajęć, również od opieki nad dziećmi. Jest to zajęcie dające ogromną satysfakcję i ciekawe życiowe, również osobiste, doświadczenie, ale też bardzo obciążające i wymagające wiele poświęcenia i ciężkiej pracy. Wyjazd za granicę do pracy asystenta będzie łączył się z dużym stresem i pracą w warunkach, które dla wielu są ciężkie do zaakceptowania. Niezbędna jest tu znajomość języka, gdyż komunikacja i dobre zrozumienie podopiecznych jest niezbędne w codziennych obowiązkach. Warto też uważnie przeczytać umowę, która określa warunki pracy, tak, żeby nic nie zaskoczyło nas już po przyjeździe.

tego typu prace wykonuje moja macocha w USA.Z jej opowiesci mozna by zrobic film..zwijalam sie ze smiechu,doslownie zfotela na dywan sie zsunelam i ryczalam na dywanie,dostalam ataku smiechu,jak mi zrelacjonowala ze ja jej podopieczny zachorowal i znalazl sie w szpitalu.W odwiedziny do niego zawiozl ja jego syn z zaburzeniami psychicznymi.Po wizycie u chorego podopiecznego wsadzil w samochod i wozil pare dni po Stanach,nie pozwalajac wysiasc,zwiedzila przymusowo polowe Stanow widzac je z okna samochodu,Niagare tez.Poniewaz moja zlota macocha,wspaniala kobieta zreszta,nie mowila nic po angielsku,nawet z automat.telefon w budce nie umiala skorzystac ale jakos sobie poradzila zadzwonila w koncu po pomoc do swej siostry ,ktora znala jez,ang.i ta z kolei do znajomego policjanta ...po czym wypadki potoczyly sie nalezycie...Moja macoha przezyla horor,jadla i spala w samochodzie ,do toalety chodzila pod straza tego wariata,byla zteroryzowana,roztrzesiona.A ja...slyszac jej opowiesc tarzalam sie ze smiechu.po dywanie..ataku smiechu ..zamiast jej wspolczuc..Te 5 dni ,ktore ona przezyla jako uprowadzona nadaja sie na film... a ja mam dalej ochote rechotac jak zaba...

:)

???????????????????????????????????????????????????????????????????????????????

kazda praca niesie z soba jakies niebezpieczenstwo,ma swoje blaski i cienie.Badante jest dla mnie jak pielegniarka.To bardzo odpowiedzialana praca,wymagajaca ciepliwosci i duzej empati.Bez tych cech nie mozna byc dobra opiekunka.

Ciężka dola opiekunki
Polki opiekujące się osobami starszymi we Włoszech pracują najczęściej na czarno
Mają zapewniony dach nad głową i wyżywienie. Zarabiają 6[tel]euro miesięczne. Zajęcie, które do łatwych nie należy, czasami może zamienić się w horror.
Bycie opiekunką we Włoszech bywa bardzo niewdzięczną profesją. Przekonała się o tym 54-letnia Ewa z Leszna (woj. wielkopolskie), która opiekując się starszym Włochem schudła przez dwa miesiące prawie 15 kg. Za niecałe 700 euro miesięcznie musiała znosić chimery i niewybredne komentarze zgorzkniałego staruszka, który oskarżył ją nawet o kradzież biżuterii. Upokarzana każdego dnia zaciskała zęby, bo potrzebowała pieniędzy na spłatę kredytu w kraju. – To nie jest praca dla 20-letniej dziewczyny – ostrzega Teresa, Polka mieszkająca we Włoszech. – Do takiego zajęcia najbardziej odpowiednia osoba to kobieta w średnim wieku. Mocna psychicznie i odporna na stres.


Ciężka praca

Teresa wie, co mówi, bo przez ostatnie 10 lat opiekowała się dziećmi i osobami starszymi. Teraz sama zatrudnia opiekunkę dla swojego schorowanego ojca mieszkającego we Włoszech. Starsi ludzie są często nieufni wobec opiekunek z innych krajów, z którymi nierzadko nie mogą się porozumieć. Jeszcze gorzej jest wtedy, gdy taki staruszek ma poważne problemy ze słuchem lub pamięcią. Osoby starsze potrafią być też bardzo uparte. Nakłonienie ich do wykonywania codziennych czynności może nastręczyć wielu problemów.

– Najtrudniejsze są pierwsze tygodnie, gdy trzeba odgadnąć zwyczaje i upodobania podopiecznego – mówi Teresa. – Słaba znajomość włoskiego stanowi w tej pracy duże utrudnienie oraz jest przyczyną wielu nieporozumień, które nie ułatwiają zdobycia zaufania. Jak wtedy przekonać starszą osobę do konieczności zażycia lekarstwa?

Dobrze trafić

Najgorsze, co cię może spotkać już na samym początku, to trafienie do rodziny, dla której schorowana matka lub ojciec stanowi zbędny ciężar w ich wygodnym życiu. W takich przypadkach opiekunka rzadko kiedy może liczyć na dobre traktowanie. Zdarza się, że nasze rodaczki trafiają do domów, w których rodziny wykorzystują swoich bliskich. Zawłaszczają ich emerytury i pieniądze z pomocy socjalnej nie zapewniając przy tym odpowiedniej opieki. – Reakcją na samotność i opuszczenie rodziny jest najczęściej agresja, którą osoby starsze wyładowują na swoich opiekunach – mówi Teresa.

Pozytywne doświadczenia związane z pracą w tym zawodzie ma Weronika, córka Teresy. – Przez ponad pół roku opiekowałam się 75-letnim Giancarlo z Mentany. Był to bardzo inteligentny człowiek o wysokiej kulturze osobistej – wspomina. – Pracę dostałam dzięki wstawiennictwu mamy. Zaopiekowałam się Włochem po śmierci jego żony, tak by nie zostawał sam w domu. Do dyspozycji miałam samochód, którym jeździłam na zakupy, zawoziłam Giancarlo do lekarza i przyjaciół. Mając zapewnione zakwaterowanie i wyżywienie zarabiałam prawie 1000 euro miesięcznie.

Cechy dobrej opiekunki

Z punktu widzenia osoby zatrudniającej opiekunkę, najważniejsze są jej kwalifikacje i uczciwość. Potwierdza to Teresa, zatrudniająca Polkę do opieki swojego 82-letniego ojca. Mając kilkuletnie doświadczenie w tej pracy wie, czego wymagać od opiekunki. – Pożądane cechy w tym zawodzie to cierpliwość, opanowanie, odporność psychiczna oraz miłe usposobienie. Zanim zdecydowałam się zatrudnić opiekunkę, przeprowadziłam z nią naprawdę długą rozmowę – mówi. – Przez pierwsze dwa tygodnie służyłam jej nawet pomocą. Chciałam zobaczyć, jak sobie radzi z opieką nad chorym człowiekiem, który ma problemy z poruszaniem się.

Polki szukające zajęcia w tym zawodzie oprócz niezbędnego doświadczenia powinny znać włoski przynajmniej w stopniu komunikatywnym...Szukamy zajęcia

Wg najnowszych prognoz demograficznych, w roku 2050, aż 40 proc. Włochów będzie miało ukończone 65 lat. Bez pomocy imigrantów nie jest możliwe zapewnienie opieki tak szybko rosnącej rzeszy staruszków. To szansa dla polskich opiekunek, których większość znajduje pracę z polecenia osób trzecich. Najczęściej są to inne opiekunki lub Polacy mający znajomych wśród Włochów. Załatwienie pracy na własną rękę jest bardzo trudne. Rzadko która włoska rodzina wpuści do swojego domu nieznaną osobę, a już w szczególności obcokrajowca.

Starając się o pracę w zawodzie opiekunki we Włoszech należy zachować szczególną ostrożność. Przeważnie jest to zajęcie na czarno. Nigdy nie masz gwarancji, że pracodawca do końca wywiąże się z deklarowanych obietnic. Unikaj korzystania z usług polskich pośredników, ogłaszających się anonimowo w internecie. Łatwo w ten sposób trafić na oszusta, szukającego okazji do wyłudzenia pieniędzy. Lepszym rozwiązaniem są oferty pochodzące z polskich agencji zatrudnienia. Pracy możesz też szukać za pośrednictwem WUP. Warto też przeglądać ogłoszenia Eures. Jeśli znasz dobrze język Dantego, możesz skorzystać z włoskich witryn internetowych z ogłoszeniami pracy.

Tu warto szukać pracy!

www.assioma.org, www.bestjob.it, www.cambiolavoro.com, www.career-plus.com, www.cliccalavoro.it, www.easyjob.it, www.intoitaly.it, www.jobpilot.it, www.kangaroo.it, www.lavoroinrete.it, www.stepstone.it

Colf i badanti: Dni wolne oraz liczba godzin pracy Przed podpisaniem umowy o pracę, pamiętaj o uzgodnieniu wszystkich szczegółów z przyszłym pracodawcą. Dzisiaj dowiesz się jaki prawa przysługują ci w przypadku, gdy mieszkasz wraz z pracodawcą, ile godzin dziennie powinieneś pracować i kiedy przysługuje ci dzień wolny od pracy.

Wikt i opierunek, czyli vitto e alloggio

Według Zbiorowego Narodowego Kontraktu Pracy CCNL colf i badanti, dodatek vitto e alloggio brany jest pod uwagę w przypadku pracowników mieszkających wraz z pracodawcą, do określenia wysokości składki, czyli contributi. Oznacza to, że pracownik nie otrzymuje tej kwoty, jest ona jedynie doliczana do dziennego wynagrodzenia w celu obliczenia wysokości składki, jaką należy wpłacić do INPSu.

Dodatek ten doliczany jest także, i w tym przypadku pracownik musi go otrzymać, do wyliczenia trzynastej pensji, która przysługuje wszystkim zatrudnionym pracownikom i musi być co roku wypłacana do końca grudnia.



Godziny pracy
Dla osób, które zarazem pracują jak i mieszkają u pracodawcy, godziny pracy ustalane są bezpośrednio przez pracodawcę. Natomiast dla pracowników, którzy zatrudnieni są na pół etatu (minimum 4 godziny dziennie) lub pracują na tzw. godziny, godziny pracy ustalane są pomiędzy pracownikiem a pracodawcą.

W Kontrakcie Narodowym zostały przewidziane maksymalne limity godzinowe:
- dla pracowników mieszkających z pracodawcą przewidziano maksymalnie 10 godzinn dziennie (i maksymalnie 54 godziny tygodniowo). Musisz pamiętać, że pracując do 10 godzin dziennie masz prawo do przerw w pracy;
- dla pracowników nie mieszkających z pracodawcą przewidziano 8-godzinny dzień pracy (i maksymalnie 40 godzin tygodniowo, rozłożonych na 5, 6 dni). Także i w tym przypadku pracownicy tacy mają prawo do korzystania z przerw.
Pracownicy tzw. conviventi, czyli mieszkający z pracodawcą, przyporządkowani do kategorii C, B i B Super oraz studenci pomniędzy 16 a 40 rokiem życia, którzy uczęszczają na kursy, po skończeniu których zostanie wydane świadectwo, moga pracować maksymalnie 30 godzin tygodniowo. Godziny pracy muszą zostać wyliczone pomiędzy godziną 6:00 a 14:00 lub między 14:00 i 22:00 lub maksymalnie do 10 godzin dziennie, ale tylko w przypadku, gdy pracownik przepracowuje w tych godzinach maksymalnie 3 dni w tygodniu.

Pracownik tzw. convivente ma prawo do 11 godzin ciągłego wypoczynku w przeciągu dnia oraz przerwy, za którą nie otrzymują wynagrodzenia (można z niej skorzystać np. w godzinach popołudniowych). Przerwa ta nie może być krótsza niż 2 godziny.
Jeżeli korzystaliście z godzin wolnych podczas pracy, możecie odpracować je. W tym przypadku pracodawca płaci wam jak za normalne godziny pracy, a nie nadgodziny.

Jeżeli pracujecie w ciągu dnia dłużej niż zostało to przewidziane, pracodawca musi wam zapłacić za dodatkowe godziny jako nadgodziny.
Wynagrodzenia za nadgodziny należy wyliczać następująco:
- nadgodziny przepracowane pomiędzy godziną 6:00 a 22:00 muszą zostać dodatkowo wynagrodzone o 25%;
- nadgodziny w godzinach nocnych: jeżeli pracujecie dodatkowo w godzinach pomiędzy 22:00 a 6:00 rano, muszą zostać dodatkowo wynagrodzone o 50%.



Wolne od pracy
Według Konstytucji włoskiej, każdy pracownik ma prawo do dnia wolnego w przeciągu tygodnia, czyli tzw. riposo settimanale.
Zazwyczaj dniem wolnym od pracy jest niedziela, ale może to być zmienione w zależności np. wyznania wiary pracownika.

Święta państwowe
Według prawa włoskiego, każdemu pracownikowi przysługuje dzień wolny od pracy w przypadku świąt państwowych. Dzień ten jest również płatny, tak jak zwykły dzień pracy. Święta państwowe we Włoszech przypadają: 1 i 6 stycznia, Poniedziałek Wielkanocny, 25 kwietnia, 1 maj, 2 czerwca, 15 sierpnia, 1 listopada, 8, 25 i 26 grudnia, oraz dzień patrona miasta w którym pracownik mieszka i pracuje. W przypadku, gdy pracownik musi pracować w dni, kiedy przypada święto państwowe, przysługuje mu dodatkowe 60% wynagrodzenia .

W przypadku, gdy pomimo tego, że pracownikowi przysługuje dzień wolny z powodu święta państwowego lub tzw. riposo settimanale, musi on pracować (tylko w przypadku naprawdę poważnych przyczyn) płaca godzinna musi zostać zwiększona o:
- w przypadku pracy podczas dnia wolnego, pracownikowi przysługuje dodatkowe 40% wynagrodzenia godzinowego;
- w przypadku pracy podczas święta państwowego, wynagrodzenie musi zostać powiększone o 60%.

dodam jeszcze coś bardzo ważnego !
jeśli pracujemy na rzecz osoby która ma orzeczenie 100% inwalidztwa nie możemy mieć kontraktu na mniej niż 54 godz. tygodniowo i pensji niższej niż 897,14 euro miesięcznie !
Nawet jeśli w kontrakcie jest inaczej to kontrakt jest nieważny i pracodawca MUSI wyrównać braki.
Często zdarza się że pracodawcy wykorzystują naszą niewiedzę i podsuwają nam bzdury do podpisania. Takie sprawy jeśli odważymy się oddać do Sądu są w 100% wygrane przez pracowanika !