Walter Trobisch w swojej książce "6 sprawdzianów miłości" stawia kolejne pytania. Cytuje myśl Hemanna Oesera: "Ci, którzy pragną być szczęśliwi, nie powinni wstępować w związek małżeński. Ci, którzy pragną być rozumiani, też nie powinni wstępować w związek małżeński. Ważną bowiem rzeczą jest rozumienie swojego partnera" – i pyta narzeczonych: Czy jesteście w stanie dzielić się swoimi radościami i smutkami? Uczestniczyć wzajemnie w swoim życiu? Czy wasza miłość dodaje wam nowych sił i napełnia twórczą energią – czy też siły i energię zabiera? Czy chcesz, żeby to była matka twoich dzieci? Ojciec twoich dzieci? Jesteś dumna ze swojego partnera? Czy nie tylko się kochamy, ale i podobamy się sobie, potrafimy żyć ze swoimi przywarami? Czy potrafimy sobie przebaczać i poddawać się sobie wzajemnie? Czy nasza miłość przeżyła już lato i zimę, czy znamy się dostatecznie długo?
To tylko niewielka część pytań, które narzeczeni powinni wzajemnie sobie stawiać i domagać się odpowiedzi. W czasach, gdy w progu domu nie staną już swaci i żaden ojciec nie weźmie odpowiedzialności za małżeństwo córki, to oni sami starać się muszą o swój przedmałżeński kurs, szerszy niż obowiązkowe wykłady. Wszystko po to, by ich droga małżeńska była drogą w tylko jedną stronę. Bez powrotu.