Internetowe znajomości...

Temat przeniesiony do archwium.
1-30 z 81
poprzednia |
Jestem ciekawa czy są na forum osoby, które poznały swojego partnera/partnerkę przez internet..i najważniejsza kwestia, czy znajomość ta zakończyła się szczęśliwie.
Pytam dlatego, że sama od dłuższego czasu ''tkwię'' w takiej oto internetowej hmm no właśnie jakby to nazwać... ''relacji''(?) i zastanawiam się czy ma to jakikolwiek sens/przyszłość.
ma przyszlosc jesli oby dwoje tego naprawde chcece, to troszke jakby zwiazek na odleglosc ( tak bym porownala takie relacje internetowe) ...poprostu stare powiedzenie .. dla chacego nic trudnego....prawda?
:) prawda... Nasz ''przypadek'' jest specyficzny, dlatego, że mamy wspólnych znajomych w realnym świecie ;), a Marco ''odnalazł'' mnie na profilu facebooka swojego przyjaciela...początkowo pisaliśmy do siebie wiadomości na tym portalu, potem doszedł msn, telefon ..i w wakacje spotkanie :)
Całkiem niedawno wróciłam do Polski...i właśnie chyba dopada mnie jesienna depresja,zaczynam dopisywać sobie czarne scenariusze ;/
e to jeszcze swieza ta wasza znajomosc, moj sam do mnie napisal na skype poprostu pododawal sobie na skype osoby z polski, ktore mialy na w profilu zapisane, ze mowia tez po polsku no i tak sie zaczelo, a w marcu mina 2 lata i po marcu szykuje sie do przeprowadzki, ktora odbyla by sie juz wczesniej ale...nie bylam gotowa, teraz dojrzewam do tej mysli, ze w nieskonczonosc tak sie nie da...widzimy sie co 1,5 lub 2 miesiace, rozmawiamy przez tela co godzine juz na czacie nam sie nie chce siedziec, od sierpnia zareczeni, uroczyscie w wigilie.mamy podwojnie trudniej bo on mieszka na sycylii, wiec i podroz 2 czy 3 razy drozsza, nie narzekam, jezeli czlowiek kocha to duzo przetrzyma i nie zgadzam sie z osobami, ktore twierdza, ze taki zwiazek to nie zwiazek, ale jedno mnie smieszy, mowienie, ze kocha sie kogos po 2 tyg znajomosci, wydaje mi sie, ze milosc przychodzi jak czlowiek ze soba przebywa, jak kogos poznaje sie w roznych sytuacjach, a w naszych zwiazkach jest to proces przedluzony, w moim zwiazku dopiero teraz moge stwierdzic, ze kocham, choc mialam juz wiele momentow zwatpienia.
ze mowia tez po wlosku, sorry
Nasza znajomość rozpoczęła się 13 miesięcy temu...masz racje że jest to bardziej skomplikowane, niż w przypadku ludzi spędzających każdy dzień ze sobą...Ja martwię się dlatego, że po pierwsze żyjemy w dwóch odrębnych państwach, a dodatkowe utrudnienie stanowi jego praca (jest menagerem we włosko-chińskiej firmie i bardzo często wyjeżdza w sprawach służbowych do Chin).
Ogólnie kiedy tylko rozmawialiśmy jakoś ''lżej'' podchodziłam do tej naszej znajomości, po spotkaniu jest mi znacznie ciężej...bo uwierzyłam/zobaczyłam, na własne oczy, że jest on dobrą osobą, że ten Marco którego znam od kilkunastu miesięcy to nie tylko wirtualnie wykreowana postać..że on taki naprawde jest..hmm i za to lubię go coraz to bardziej i boję sie też bardziej tego mojego ''uczucia''...ogólnie bałagan straszny mam w głowie...
manager? to lap go i nie puszczaj hihi zartuje, a tak na powaznie, jestem w szoku, ze jeszcze nikt z forum cie nie zrownal z ziemia, bo tutaj nie ma co w ogole swoich pogladow wyrazac, ale jedyne co moge ci radzic to wytrwaj i badz silna, a byc moze sie oplaci, jezeli on ma wobec ciebie powazne zamiary to z pewnoscia niedlugo bedziecie o tym rozmawiac jak widzicie swoja przyszlosc i czy ja widzicie razem...jezeli do tego dojdzie to powiedz mu o wszystkich za i przeciw i wysluchaj co on ma do powiedzenia i decydujcie razem, natomiast jest tez mozliwe, ze sam rozwieje twoje watpliwosci bo dajmy na to nie bedzie kontynuowal tej znajomosci z toba, a tak ze zmruzeniem oka, zauwaz sama, ze te jego delegacje do chin to fajna sprawa, ile bys miala czasu "tylko dla siebie" :-)
patrycja jakie uczucie ?..uczucie zostaw w spokoju..grunt to dobrze sie bawic..wiec sie zabaw!..Myslisz ,ze on moze Chinkom patrzec prosto w oczy..chyba nie daje rady .takie maja skosne..facet pracuej,z Chinami robi sie dobre interesy..ty maz byc dla rozrywki..tak zabaweczka..szczegolnie u tych co to szukaja w sieci..szukaja bo sie nuda..na pewno nie jestes jedyna..prasa wloska pelna jest historyjek i to znanych kobiet z Tv czy swiata filmu co to pisza ze jak weszly na facebook faceta/ktory pracowal daleko, jezdzil,miewal rozliczne kontakty w swiecie../ to podkrywaly mnostwo innych kobiet w jego zyciu,wlasnie na facebooku..wiec traktuj znajomosc lekko, rozrywkowo a nie wbijasz sobie jak cwieka w glowe jakiegos marco.Zauroczenie??? a po co ci to?..zwiazki sa po to by sie potem 'rozwiazywac'..nic nie jest wieczne..moze tylko Rzym ..Wieczne Miasto.:D
literowki...ty masz byc dla rozrywki.
Do Diddlina- ja już mam po dziurki w nosie tej mojej ''wolności'' ( w sensie związków, bo jeśli chodzi o pracę i studia to raczej zabieganą osóbką jestem i troszkę mi ''wolności czasowej'' brak) ;)
Do Sette...powiało optymizmem z Twojej wypowiedzi ;)...ale nic , twarda kobietka jestem, wszelkie przeciwności losu pokonam ;) troszeczke różnimy się chyba jednak w naszym podejściu do życia, bo ja związki wolę ''zacieśniać'', a nie rozwiązywać...no chyba, że nie są zbyt owocne- wówczas lepiej rozwiązać niż się zadusić ;)
powialo cynizmem od sette; coz, ja jestem w zwiazku z internetu i na odleglosc od roku. Jest dobrze. Czlowieka mozna wyczuc tak, ze sama sie zorientujesz, czy jestes zabawka, czy tez nie. Jednakze rzadkie widywanie moze stanowic zagrozenie; my widujemy sie raz w miesiacu, na razie wystarcza.
a dowody masz ze JEMU wystarcza?..poczte mu przepatrzylas i telefonik?..jesli przepatrzylas to wiesz ,jesli nie, to nie wiesz..roznie to bywa ..jednemu wystrcza widziec sie jedna raz na miesiac, ale juz z druga to 5 x w tygodniu mu malo,bo tak rozpala/oczywiscie jesli facet ma wysoki testosteron jak ma niski to raz na miesiac mu wystrcza..i to wcale nie zaluga ze On niby taki 'zabujany' tylko gospodarka hormonalna goscia jest 'malowymagajaca'...heheh a co to bedzie z takim 'slabeuszem niskohormonowym' po slubie ...bzykanko raz na 3 mies?...i problemy zajsciem w ciaze?/te sa teraz nagminne../ Wysoce niezadowalajcy wynik hehehe/..bo co 'pod reka' to 'pod reka':D i to nie cynizm a obserwacje z zycia ,a zycie to nie bajka..:D
sette, jesli miales tak drastyczne przezycia to bardzo nam przykro, ale niestety musze cię rozczarować - niektorym sie w życiu jednak udaje i znajdują szczęście. To, ze Twoje 'obserwacje życia' dały taki czarny wynik nie stanowi żadnej reguły. A czemu ludziom podcinac skrzydła...?

jeszcze moje trzy grosze: nam ksiądz dobrodziej powiadał :P "jak zatęskni, to pokocha".... dopiero wtedy sie dowiesz jak jest naprawde, jak sie oddalisz: ) dlatego zwiazki na odleglosc są świetną próba na wytrzymalosc :)
Z tego co napisałaś Sette to ja się martwić powinnam:)...bo ja nie mam możliwości widywać się raz w miesiącu..cholera, czy Jemu WYSTARCZA to Jego problem ale czy mi WYSTARACZA....???:):):) bo potem tak raz na 3 mc to lipa XD
rzadkie widywanie się = zagrożenie. Zaufanie i uczucie, ot całe lekarstwo. Nikt mi nie uwierzy, dopóki nie przekona sie na własnej skorze, a kto sie przekonał, to wie i sta bene :]
Magda...albo nie za tęskni ;)...większość nie wytrzymuje, przynajmniej wtedy gdy znajomość jest świeża...

żeby było jasno to nie jest żaden pesymizm, zwyczajne suche spojrzenie na problem
Oczywiscie ze mozna. Wlosi maja na to sposob: oczy zakrywa sie plasterkami szynki i kazdy zwiazek na odleglosc, a nawet malzenstwo trwa.
nie bójcie nic, ludzie słabej wiary.. ja od lat trwam tak "co trzy miesiące"... wszystko zmierza ku dobremu, zaprosze was na wesele, zebycie 'zobaczyli i uwierzyli" ;)

ja wiem jak wygląda "suche spojrzenie na problem" - jednak sa od niego (GRAZIE A DIO) odstępstwa
życie to nie bajka bo nie wszystkie samce mają jajka

prawda sette, prawda niestety
Dokładnie - zaufanie. Można mieć faceta pod samym nosem a wcale nie mysi być w porządku...

Ja mojego chłopaka poznałam również przez internet, nie jest co prawda Włochem ale Francuzem i dzieli nas 1500km. Przed tym jak pierwszy raz się spotkaliśmy, pisaliśmy na msn jakieś 9 miesięcy, później były telefony. Też się nieraz zastanawiałam czy warto, miałam obawy co do ogległości, żadkich spotkań (pieniądze, czas, wiadomo...) a jednak postanowiłam zaryzykować. Czułam, ze nie powinnam go tracić i okazało się, że miałam rację. Zaprosiłam go do siebie na kilka dni i to były jedne z najpiękniejszych dni mojego życia, później ja pojechałam do Paryża, miesiąc później on do mnie do Girony, gdzie wtedy mieszkałam itd. za każdym razem jest coraz piękniej. Kocham go bardzo, planujemy wspólną przyszłość. Jeśli masz możliwość to walcz o niego, czasem warto :) Fakt, że to oczekiwanie na kolejne spotkania, wspomnienia, to jest męczące. Nie ma go przy tobie zawsze gdy tego potrzebujesz, ale spotkania wynagradzają wszystko.

Pozdrawiam :)
Powiem Wam dziewczęta tak...

każdy/a ma swój rozumek, choćby najmiejszy, i niech jak chce...w życiu trzeba wiele spróbować by dojść jakichkolwiek wniosków a czy będę one słuszne...dla jednych tak dla innych nie

Internetowe znajomości, związki na odległość, po 10 latach małżeństwa sex co 3 mc ;):)...Boże niech te trzecie mnie nie dotyczy:):):)
Świat się zmienia, zmieniajmy się i my:)
i niech ROBI jak chce ...eh roztargniona jestem jakoś:)
magda!!! ale sie wychlapalas malutka...w poscie ma perche napisalas, ze masz rodzine i dzieci, meza tutaj piszesz, ze tkwisz w zwiazku, gdzie widujecie sie raz na 3 miesiace, beznadziejna jestes, sorry
My poznaliśmy się na czacie językowym. On uczy się rosyjskiego i polskiego (tak, polskiego!) a ja włoskiego i rosyjskiego (w profilu było to wszystko napisane). Napisał do mnie, zaczęliśmy rozmawiać. Później przenieśliśmy się na skype... i tak od słowa do słowa... zaczęło do nas docierać, że pasujemy do siebie, mamy wspólne zainteresowania, podobne poczucie humoru itp. Pojechałam na wakacje do Florencji i spędziłam najpiękniejsze 5 tygodni mojego życia :) można powiedzieć, że wykazałam się ogromną nieodpowiedzialnością i naiwnością jadąc do mężczyzny, którego znam tylko z kamery internetowej, ale wszystko skończyło się szczęśliwe (czytaj: nie wywiózł mnie do lasu i nie zgwałcił, nie sprzedał do burdelu ani nie okradł i zamordował). Po prostu mu ufałam. Po tym czasie tych naszych rozmów (czasem nawet do 4 nad ranem) zorientowałam się, że to spokojny i uczciwy człowiek. I tak rzeczywiście było. Oczywiście nie obiecywałam sobie za dużo po tym wyjeździe, myślałam sobie że chociaż spędzę miło czas z sympatycznym człowiekiem. Wiedziałam, że chemia może się pojawić albo nie. Co innego nocne rozmowy a co innego spotkanie się oko w oko, ciało w ciało ;) Ale wszystko skończyło się bardzo dobrze, choć teraz jest nam bardzo ciężko. Muszę uzbroić się w cierpliwość. On chce po nowym roku przyjechać na stałe do Polski, znaleźć pracę. Będziemy mieszkać razem. Ale wiem jedno, ten człowiek to najcudowniejsze co mnie w życiu spotkało! I czasem tylko myślę sobie, co by było gdybym w tym dniu nie włączyła czata albo przyszła minutę po nim... Życie zaskakuje :)
Wiesz...nie każdy mężczyzna to zwierzak, który myśli tylko penisem a jego życiem steruje testosteron :D wierz mi, że można się powstrzymać. Ja sama mam bardzo duży temperament (też dużo testosterony? ale zarostu nie mam...) ale nie będę się rzucała na każdego napotkanego faceta, tylko dlatego że brakuje mi seksu. Trzeba jakoś sobie samemu radzić i być cierpliwym ;) i są mężczyźni, którzy tak sobie radzą. Przykro mi, że masz takie złe doświadczenia (albo ktoś Ci bliski je ma) i widzę, że jesteś bardzo cyniczna ale ludzie są różni. Nie bądź taka zgryźliwa, bo Ci się zrobią brzydkie zmarszczki na starość!
Ja miałam 2 znajomości przez internet. Jedna trwała 8 miesięcy, cały czas rozmawialiśmy na skype, widzieliśmy się przez kamerki, potrafił dzwonić o każdej porze dnia i nocy wiele razy, żeby troszkę chociaż ze mną porozmawiać. Po tych miesiącach poleciałam do niego i dowiedziałam się wielu "ciekawych" rzeczy, np. tego, że ma żonę i dziecko, choć mi nadal wmawiał, że tak nie jest. Te dwa tygodnie razem minęły dobrze, traktował mnie jak ksieżniczkę, chociaż cały czas również okłamywał. Już więcej się nie spotkaliśmy, ale telefony i nagabywanie trwało badzro długo po moim powrocie.
Druga moja znajomość, to juz można nazwać związkiem, tez zaczęła się przez internet. On przyjechał tutaj i tak jakoś wyszło, że zostaliśmy parą, spotykaliśmy się 1,5 roku, raz ja tam, raz on tu, co mniej więcej 1,5 miesiąca. Nie przetrwało to ponieważ jednak w prawdziwym życiu mieliśmy inne zachowanie niż przez internet i na chwilowych spotkaniach.
Oczywiście Tobie życze, aby Wam się udało i żebyście żyli długo i szczęśliwie :)
Dobrze ze o tym piszesz: niektorym sie wydaje, ze tak latwo zorientowac sie z kim ma sie do czynienia. Na odleglosc i przez webcam. :) Badzmy powazni. Szcegolnie uwaznie nalezy podchodzic do tych osobnikow, ktorzy podrozuja w sprawach sluzbowych. Nawet nie chodzi o zdrady, ale nawet o 2 rodziny w roznych miejscach / i nie tylko 2 /.
Ja jestem absolutnie poważna i próbuję myśleć rozsądnie, dlatego też pytam o doświadczenia innych osób...bo na ich podstawie można uniknąć wielu niemiłych sytuacji...hmm inna rodzina/rodziny ''na boku''? nie sadze,że ta kwestia mogłaby dotyczyć Marco-ufam mu pod tym względem...no i raczej gdyby tak było, nie przedstawialby mnie swoim rodzicom, siostrom, reszcie znajomych...pomijam fakt, że od lat mamy wspólnych przyjaciół, ktorzy mówią mi o nim same pozytywne rzeczy...choć wiem też,że nigdy nie można być pewnym na 100% dlatego w mojej głowie rodza się wątpliwości :(
Nie kazdy oczywiscie ma 2 rodziny.
Ostatnio uslyszalam historie dziewczyny / Wloszki: nie sa wolne od tych problemow /, ktora przez 13 lata byla zwiazana z mezczyzna, ktory ma rodzine i dzieci. Kiedy wreszcie postawila sprawe na ostrzu noza, dowiedziala sie, ze niestety slubu / mimo wieloletnich zapewnien / wziac on nie moze. Jeszcze nie doszla do siebie.
To, czego nauczylam sie na poczatku mojego pobytu we Wloszech to fakt, ze z tego co ludzie Ci mowia polowe wyrzuc, a z reszty wierz w najwyzej polowe.
> Dobrze ze o tym piszesz: niektorym sie wydaje, ze tak latwo zorientowac sie z
> kim ma sie do czynienia. Na odleglosc i przez webcam. :)

A w realnym życiu łatwo jest się zorientować? Poznając faceta na mieście czy w klubie też nie mam pewności, że nie ma żony i dzieci. To kwestia zaufania. Internet ma jedną wadę - nigdy tak do końca nie wiemy jaka ta osoba jest w życiu realnym, mamy pewne wyobrażenia, które nieraz są nieprawdziwe itd. ale od tego właśnie są spotkania, żeby się przekonać czy warto. :)

bacci ;)
Temat przeniesiony do archwium.
1-30 z 81
poprzednia |

« 

Pomoc językowa - tłumaczenia

 »

Pomoc językowa - Sprawdzenie