dlaczego tak sie to pisze?

>1) lei è un'americana -> jest OK
>2) lei è americana -> też OK

Zdanie 2) jest, dla mnie, bardziej naturalne. Nie znam gramatyki a więc nie mogę wytłumaczyć więcej... ale myślę, że 1) jest bardziej jak "ona jest amerykanką", i 2) byłoby coś jak "ona jest amerykańska" (forma bez rodzajnika jest normalna z przymiotnikami: lei è alta/bella/elegante...)

>czy lei è una ragazza americana, è una studentessa
> mozna zapisać bez rodzajnika?

nie, rodzajnik jest tu konieczny.

Jest dokladnie odwrotnie - zdanie "lei e americana" jest bardziej naturalne. Okreslajac narodowosc w jezykach romanskich uzywamy przymiotnika.

>Jest dokladnie odwrotnie - zdanie "lei e americana" jest bardziej
>naturalne

A ja co powiedziałem? :-)

>>czy lei è una ragazza americana, è una studentessa
>> mozna zapisać bez rodzajnika?
>
>nie, rodzajnik jest tu konieczny.

więc z czego wynika konieczność w tym wypadku rodzajnika?

tak! a leonardo da vinci pochodził z vinci :)

Lorenc, faktycznie, nie wiem dlaczego zle odczytalam Twoja wypowiedz;)

Jest dyskusja o tym temacie (po włosku!) w książce M. Dardano, P. Trifone, Grammatica italiana, 3a ed., Zanichelli, p155-156.
Mogę zacytować część:
>>>>
Se invece al tuo amico interessasse sapere «Che cosa fa?» quella certa persona, potresti rispondere «È un avvocato» oppure «È avvocato».
Nel primo caso l'articolo indeterminativo sottolinea l'appartenenza ad una classe, quella degli avvocati; nel secondo caso la mancanza dell'articolo indica una semplice qualifica professionale, senza considerare avvocato come membro di una certa classe.

dzięuje

Mam pytanie czy zdanie:
-"mi puoi comprare" można zapisać także w ten sposób?

-"puoi comprarmi"

czy to znaczy to samo?

Tak.

a zdanie:
Gliela scrive!

nie można zapisać w ten sposób, bo to odmienia się jak przy czasownikach zwrotnych?

scrivegliela!

Nie, zdanie "gliela scrive" jest jak najbardziej poprawne, nie możemy powiedzieć "scrivegliela", bo dołączanie zaimków jest zarezerwowane dla bezokoliczników i czasowników w trybie rozkazującym. Moglibyśmy więc powiedzieć "devo scrivergliela" lub "scrivigliela!".
Czasowniki zwrotne stosują się do tej samej zasady - zaimek dopisujemy łącznie jedynie w formie bezokolicznika ("devo alzarmi") lub trybu rozkazującego ("alzati!").
Jeśli chodzi o poprzedni przykład - to akurat nie jest czasownik zwrotny - w obecności czasowników potere, dovere, volere, zaimek możemy pisać rozłącznie przed czasownikiem modalnym, lub łącznie na końcu bezokolicznika, czyli tak jak pisałaś: "posso comprarmi" albo "mi posso comprare".

Mam takie pytanie: kiedy można opuścić ostatnią literę w czasowniku (-e w bezokoliczniku albo 3 lp. albo -o w 1 lm)? Spotykam się z czymś takim w różnych tekstach piosenek (jest chyba też w kolędzie "Scendi dalle stelle") ale jakoś nigdy nie udało mi się rozgryźć czy jest do tego jakaś reguła czy po prostu jak komu pasuje do melodii? Praktycznie mi to w sumie nie potrzebne, poezji po włosku nie zamierzam pisać, ale mnie to ciekawi.

I czy ta zasada dotyczy też rzeczowników czy tylko czasowników?

mam pytanko czy zdanie:

"mi dici"

można zapisać w ten sposób : "dirmi"? czy to jest to samo i obojętnie kiedy zastosujemy jedno a kiedy drugie?

Na pewno można tak zapisać jeśli chodzi ci o tryb rozkazujący: "dirmi" - "powiedz mi".
Natomiast jeśli to jest tryb oznajmujący "mi dici" - "mówisz mi" to nie można tego zmienić na "dirmi". A przypuszczam że o to ci chodzi, bo forma rozkazująca od "dire" w 2 os. lp. to di'.

DIRMI to "powiedziec mi", a nie "powiedz mi". To po pierwsze.
Po drugie "powiedz mi" to "DIMMI".

Ech, coś pokręciłam... Przepraszam.
To "dirmi" skojarzyło mi się z trybem rozkazującym dlatego że można powiedzieć np. "puoi dirmi...?" i to też jest jakaś forma prośby.
Już się nie odzywam.

mam pytanko dlaczego w poniższym zdaniu "chiamati" jest zakończone na "i "? skoro to nie jest czasownik zwrotny ani nie łaczy się z "essere"?

- Bambini, vi ho chiamati.

Bo jest taka regułka, że z pronomi diretti: lo, la, li, le końcówka czasownika w participio passato musi się zgadzać:

Hai comprato LE sigarette?
Si, LE ho compratE.

Twój przykład jest z VI, tu możesz na dwa sposoby "tradycyjnie" i według tej powyższej regułki (podobnie jak z vi możesz robić z mi, ti ci)..

dzięki, a jak "tradycynie"?

tradizionalmente

Tak jak myślałaś wcześniej: Bambini, vi ho chiamato.. Choć chyba częściej słyszałam formę ze zmianą końcówki.

Participio passato czasowników odmienianych z 'avere' musi się zgadzać z dopełnieniem wyrażonym zaimkami: lo, la, li, le - jak pisała To-ja, ale może lecz nie musi, z innymi zaimkami osobowymi w funkcji dopełnienia bliższego.

Bambini, vi ho chiamate - jeśli to są dziewczynki
Bambini, vi ho chiamati - jeśli to są chłopcy
Bambini, vi ho chiamato - niezależnie od płci dzieci

Może się też zgadzać - lecz niekoniecznie - z pełnym dopełnieniem bliższym:
Questa è la lettera, che ti ho mandato/mandata io.

To_ja, dobrze to napisałam? (bo nie jestem pewna)
:)

Pewno dobrze (nie znam się na gramatyce - ścisły umysł jestem i te dopełnienia bliższe czy dalsze nie są mi zbyt, nomen omen, bliskie).

ja też powiem, że bardzo dobrze :) tylko doprecyzuję, że w przypadku dziewczynek powiedzielibyśmy Bambine, nie Bambini, ale to pewnie tylko literówka.

dlaczego w drugim zdaniu występuje słowko "ne":

Vogliamo andare al cinema. Che ne pensi?

Vogliamo andare al cinema. Che ne pensi? - chcemy iść do kina. Co o tym myślisz?

" ne" - jako particella pronominale

Zastępuje dopełniacz danego rzeczownika lub zaimka (dopełniacz we włoskim wprowadzany jest za pomocą przyimka di).
ne= di lui, di lei, di noi, di voi, di loro, di questo, di quello, di ció
:)

..aha, poszukaj w gramatyce jakiś temat o partykułach...bo partykułą "ne'" można zastąpić jeszcze inne...
:)

a dlaczego nie zastępujemy w tym powyższym zdaniu partykułom "ci"? przecież przyimek "a" (pensare a) zmienia się na partykułę "ci"?

"pensare a"- myśleć o czymś np. Pensi spesso alla nostra relazione? Si, ci penso spesso.
"pensare di"- myśleć o czymś, w sensie sądzić np. Che cosa pensi del mio progetto. Che cosa ne pensi?