Części mowy w języku włoskim

Rodzajnik to taka włoska część mowy, za którą Polacy nie przepadają. Te króciutkie słówka nastręczają nam szczególnych trudności, ponieważ w naszym pięknym języku ojczystym nie istnieją ich odpowiedniki. Nie taki jednak rodzajnik straszny jak go malują.

Rzeczownik jest częścią mowy nazywającą osoby, zwierzęta, przedmioty, zjawiska, stany emocjonalne, itp. Jeśli chcemy zidentyfikować dany wyraz i odpowiada on na pytanie kto? lub co? - jest to właśnie rzeczownik. W języku włoskim rzeczownik odmienia się przez liczby i osoby.

Dla osób uczących sie języka włoskiego czasownik jest niestety dość problematyczny, ponieważ występuje w różnych osobach, czasach, trybach itd., a więc trzeba zapamiętać jego liczne odmiany. Nie zniechęcajmy się jednak! Bardzo często opanowanie kilku podstawowych czasów i trybów da nam gwarancję, że dogadamy się z każdym Włochem.

Przymiotnik odpowiada na pytanie jaki? jaka? jacy? jakie?. Określa on rzeczownik, podając jego cechy. W odróżnieniu od polskiego, we włoskim przymiotnik występuje najczęściej po rzeczowniku. Czasami może znaleźć się przed nim, ale wtedy najczęściej zmienia się jego znaczenie. Tak jak rzeczownik, jest odmienny przez liczby i osoby.

Przyimki są nieodmienną częścią mowy, nie posiadają samodzielnego znaczenia i występują zawsze wraz z rzeczownikiem, zaimkiem, przymiotnikiem, przysłówkiem lub bezokolicznikiem. Te niepozorne słówka są bardzo ważnymi elementami zadania, gdyż wpływają na znaczenie innymi wyrazów.

Liczebniki określają liczbę, ilość, liczebność, wielokrotność. Dzielimy je na główne (jeden, dwa, trzy, cztery, pięć) oraz porządkowe (pierwszy, drugi, trzeci, czwarty, piąty..). Odpowiadają na pytanie: ile? Który z kolei?

Zaimki zastępują w zdaniu przede wszystkim rzeczownik, w szczególnych sytuacjach mogą zastępować również przymiotnik lub całe zdanie. Najczęściej są odmienne.

Przysłówki odpowiadają na pytania jak? gdzie? kiedy? ile?. Najczęściej określają czasowniki lub przymiotniki. Przysłówki tworzymy od przymiotników. Większość przysłówków tworzymy poprzez dodanie końcówki -mente do żeńskiej formy przymiotnika. Jest to nieodmienna część mowy.

Włoskie partykuły to małe słówka zastępujące dłuższe wyrażenia. Dzięki temu zdania są krótsze i łatwiejsze. Na polski będziemy je tłumaczyć za pomocą zaimków i przysłówków. Nastręczają nam trochę trudności, ale warto je poznać i ich używać.