Rzeczowniki włoskie

Rzeczownik jest częścią mowy nazywającą osoby, zwierzęta, przedmioty, zjawiska, stany emocjonalne, np.:

Jeśli chcemy zidentyfikować dany wyraz i odpowiada on na pytanie kto? lub co?, jest to właśnie rzeczownik.

Zarówno w języku włoskim, jak i polskim, rzeczownik może występować w liczbie pojedynczej lub mnogiej:

Rzeczowniki różnią się od siebie również rodzajem. W języku włoskim są tylko dwa rodzaje: męski i żeński, podczas gdy w polskim mamy jeszcze rodzaj nijaki.

Jeśli już przyzwyczaimy się do myśli, że włoskie rzeczowniki nie występują w rodzaju nijakim, to w przypadku rzeczowników ożywionych (ludzie lub zwierzęta) znając ich polskie znaczenie, łatwo jest nam rozpoznać czy dana osoba lub zwierze to ten czy ta:

W odniesieniu do rzeczowników nieożywionych (przedmioty, zjawiska, stany emocjonalne itd.) nie będzie już jednak tak łatwo. Tutaj rodzaj rzeczownika włoskiego może, ale nie musi pokrywać się z rodzajem rzeczownika polskiego:

ale:

Jak zatem możemy rozpoznać rodzaj rzeczownika nieożywionego?

Często pomocna będzie końcówka:

-a jest typową końcówką rodzaju żeńskiego, stąd wiemy, że matita - ołówek to rzeczownik rodzaju żeńskiego

-o jest typową końcówką rodzaju męskiego, stąd wiemy, że libro - książka to rzeczownik rodzaju męskiego

Warto pamiętać, że włoskie rzeczowniki mogą również kończyć się na -e i w takim wypadku mogą być rodzaju zarówno męskiego jak i żeńskiego:

Zdarzają się jednak też wyjątki np. słowo pilota - pilot jest rodzaju męskiego pomimo, że kończy się na -a lub słowo mano - dłoń jest rodzaju żeńskiego pomimo, że kończy się na -o.

Na szczęście, rzeczownik włoski rzadko występuje sam, zazwyczaj towarzyszy mu małe słówko - rodzajnik i tak jak wskazuje jego nazwa, to on ostatecznie określa rodzaj rzeczownika: