Końcówki rzeczowników włoskich

Rzeczowniki rodzaju męskiego zazwyczaj kończą się na -o:

Natomiast typową końcówką rzeczowników rodzaju żeńskiego jest -a:

Rzeczowniki w liczbie pojedynczej mogą się także kończyć na -e i w tym przypadku, niestety, nie mamy pewności co do rodzaju, mogą być męskie lub żeńskie. Jeśli rzeczownikowi towarzyszy rodzajnik, to on rozwiewa wątpliwości:

Najczęściej jednak będziemy musieli nauczyć się na pamięć, jakiego rodzaju jest rzeczownik zakończony na -e. Pomocne mogą być poniższe reguły, jednak nie wyczerpują one wszystkich przykładów z końcówką -e:

Rzeczowniki zakończone na -one, -ore, -ale, -ile są przeważnie rodzaju męskiego:

Natomiast rzeczowniki zakończone na -zione, -trice, -ie, -aggine są zazwyczaj rodzaju żeńskiego:

Przejdźmy teraz do wyjątków od powyższych reguł.

Rzeczowniki męskie w liczbie pojedynczej mogą czasem przybierać inne końcówki niż -o i -e. Rodzaju męskiego są również rzeczowniki, najczęściej zapożyczone z innych języków, zakończone na spółgłoskę:

Zdarzają sie również rzeczowniki zakończone na -a, które, wbrew temu co mogłoby nam się wydawać, nie są rodzaju żeńskiego, ale męskiego. Są to najczęściej wyrazy zakończone na -ma (głównie pochodzenia greckiego) oraz nazwy wykonawców zawodów z końcówką -ta:

Spotykamy także rzeczowniki żeńskie kończące się literą typową dla rodzaju męskiego: -o. Przeważnie są to formy skrócone i gdy poznajemy je w pełnym brzmieniu, nie mamy wątpliwości, że należą do rodzaju żeńskiego:

Z rozdziału o liczbie mnogiej rzeczownika możemy sie dowiedzieć, że -i jest typową końcówką liczby mnogiej i to najczęściej rodzaju męskiego.

Jest jednak grupa wyrazów zakończonych na -i, które należą do rodzaju żeńskiego liczby pojedynczej:

Ostatnia grupa wyjątków rodzaju żeńskiego to wyrazy z akcentowanymi końcówkami -à, -ù:

Pamiętajmy, że rzeczowniki zakończone na nieakcentowane -ta są rodzaju męskiego! (patrz wyżej)